Het is duidelijk dat we op het panoramadek van airport Rotterdam de wedstrijd al hadden verloren. Als je om 10.30 als team al aan het bier zit dan kan dit natuurlijk niet goed gaan. Snap ook niet dat onze tweede keeper Sander G hier niets van gezegd heeft. Het enige dat we hoorden uit zijn mond was "binnenkant drinken". Hoe dan ook het was natuurlijk wel een gezellige start van ons weekendje Barca onder een heerlijk zonnetje dat ons verder niet meer in de steek heeft gelaten. In het vliegtuig zelf was het team rustig totdat er wat contacten werden opgedaan met de helft van een dames hockeyteam. Testosteron vloog alle kanten op en sommige spelers droomden al van een onvergetelijke strandwandeling. Ron had nog een beetje moeite met de prijzen in het vliegtuig, gelukkig was alles in Barca een stuk goedkoper en was dat probleem ook opgelost. Bij aankomst stond de bus al klaar, zoals de bus alle andere keren dat we een bus nodig hadden ook klaar stond. Dit alles hadden we te danken aan het organisatietalent van Fokke, een relatief nieuwe speler binnen gehaald door Marcel. Dit was dan ook de beste actie van Marcel dit seizoen. Na het inchecken in het (prima) hotel was het voorstel om een lichte lunch te hebben met elkaar. Al snel was er een tapas bar ontdekt die aan al onze wensen kon voldoen. Probleem was dat de eerste tapas zo lekker waren dat het woord "lichte" werd vervangen door "veel". Daarnaast werd het bier vervangen door wijn, ja wij veteranen uit Heinenoord passen ons zeer snel aan de gewoonten van de gemiddelde Barcalonees aan.
Na de lunch terug naar het hotel voor een schoonheidsslaapje en een duik in het zwembad. Het zwembad was speciaal voor ons gereserveerd. We hoopten op een zelfde soort "zwembad" affaire als onze Johan had meegemaakt in West-Duitsland destijds. Helaas geen hockeyteam of andere vrouwelijke exemplaren. Wel zorgden Joop en JP nog voor een leuk toneelstukje en had Ferenc gezorgd voor muziek. Het lijflied sweet caroline werd dan ook uit volle borst mee gezongen. Na de zwembad perikelen lekker douchen, luchtje op, haartjes kammen, gel erin en tijd om de dag eens echt te gaan plukken, op naar Carpe Diem. Hier was een tafel gereserveerd voor het voltallige team en naar later bleek een half dames hockeyteam. Het eten was lekker, de ambiance was groots, het gezelschap was leuk en als kap op de vuurpijl was onze eigen namaak Messi, Marcel ook gearriveerd. Slechts een speler was alleen met de wedstrijd van zaterdag bezig en kreeg tijdens het diner een sport massage om goed voorbereid aan de wedstrijd te kunnen beginnen. Tijdens het toetje kwamen geheel toevallig de hockeydames weer langs lopen, om vervolgens ook weer terug te lopen om daarna niet meer weg te lopen. Tactieken en verschillen tussen de sporten voetbal en hockey werden volop uitgewisseld. Na afloop van het diner bleven sommigen in Carpe Diem. Voor de net gearriveerde Marcel was dit echter niet genoeg. Hij moest en zou Opium vinden. Hij heeft hier ruim 1.5 uur over gedaan maar heeft het niet kunnen vinden, als troost nam hij toen maar coke in de ijsbar, ook gezellig. Na enige tijd kwamen zo'n beetje alle veteranen weer terug in Carpe Diem waar het nog lang gezellig bleef.
De volgende morgen stond iedereen al weer snel fris en fruitig aan het goed verzorgde ontbijt in het hotel. De zaterdag was tot een uur of vier vrij ter besteding, beetje cultuur opsnuiven of shirtje scoren in Nou Camp, de Cruyff winkel bezoeken van Fer etc etc. Gedronken werd er nauwelijks, dit had niets te maken met de bonte vrijdagavond. Dit was echte beleving om als ware sportman naar de wedstrijd van het jaar toe te leven. Want op dat moment was nog niet echt duidelijk of Johan zou meedoen, hoe lang zou hij meedoen, en welke andere bekende spelers zouden meedoen. Het cultuur gedeelte van de dag duurde dan ook lang. Om 16.00 uur stond de bus weer keurig klaar met de meest slechte buschauffeur ever. Maar goed we waren wel op tijd en sommigen deden het al in hun broek van de zenuwen (Barend, JP, Ron, John H, John K, etc etc). Na verloop van tijd stroomde de Barca spelers binnen, maar Johan was nog steeds niet gearriveerd. Liep daar nu Bakero ook tussen, of was dat een lookalike zoals wij Marcel/Messi hebben? En ja hoor daar was Johan, relaxed in een joggingbroekje en good in shape. In het begin natuurlijk even aftasten, wat ga je nu zeggen tegen de grootste Nederlandse voetballer uit de historie. Gert-Jan had de oplossing, "Johan we wilden eigenlijk voorstellen dat jij op de bank ga starten, vind je dat goed?". Toen was het ijs gebroken, zeker nadat ook nog werd voorgesteld dat Johan als rechtsback zou spelen. Wat een ontzettend aardige en leuke man is Johan Cruyff, helemaal niets geen poeha, maar dan ook niets. Voor iedereen tijd nemend voor een praatje, foto, handtekening, geintje, en ditzelfde geldt voor zijn vrouw die we later op de avond zouden ontmoeten.
Dan de wedstrijd, daar kunnen we net zo kort over zijn als het veld smal was. We kwamen niet aan de bak, het was nog erger dan Hellevoetsluis uit, een wedstrijd die we met 8-2 verloren. Oké, natuurlijk startten we niet met de sterkste basisopstelling, maar dit had misschien een of twee doelpunten gescheeld. Als je dan net als JP in de zestien meter alleen op de keeper afgaat en vervolgens breed legt op Jose die nog op de middenlijn staat dan weet je dat de zenuwen de bovenhand voeren. Maar goed het was een fantastische ervaring om met en tegen Johan te spelen. Overigens toen hij tegen ons speelde heette hij Gohan solo solo. Richard de huisfotograaf van de veteranen kweet zich als enige voortreffelijk van zijn taak en maakte de mooiste foto's. Na afloop van de wedstrijd duurde de derde helft een beetje kort want er moest gegeten worden op de golfclub van Johan en Gohan. We waren uitgenodigd om een vorkje mee te prikken met Johan en Danny. Danny had voor alle veteranen drie dikke zoenen over, ze had de wedstrijd niet gezien! Het eten was lekker, de wijn was goed, de spanjaarden spraken slecht engels en er waren mooie speeches. Vreemd alleen dat Bart het grootste applaus kreeg terwijl hij juist niet veel te vertellen had.
De volgende (zon)dag was het uiteraard nagenieten en hadden we nog een heel leuk programma voor de boeg. Onze man van het bus transport (Fokke) bleek ook goed in het regelen van fietsen te zijn. En zo kregen we dus een fietstocht door Barcelona met een gids. Dit was een perfecte afsluiting van een werkelijk ongelofelijk weekend. Het was ongelofelijk omdat het echt heel bijzonder was om als groep toe te leven naar een wedstrijd die je (waarschijnlijk) maar eens in je leven zal spelen (Ibiza here we come!). En dit tegen een speler die ons verbaasde met zijn manier van omgaan met ons, wat een leuke vent. Dank aan allen die dit mogelijk hebben gemaakt, de een heeft hier meer aan gedaan dan de ander, maar een ding is zeker; zonder elkaar als groep was het zeker niet zo leuk geweest. En nu weer met beide beentjes op de grond, zaterdag 19 september uit tegen WFB om 16.00 uur.
