Het was net na de probleemloze zege van Heinenoord op Walcheren (4-0, goals Ramy Salem 2x, Sanzio Dieterich en Dejan de Feiter), op de slotdag in 2E. Ondanks zijn korte invalbeurt van tien minuten in de kampioenswedstrijd – zijn laatste optreden – poseerde Anthal van den Berg blij en tevreden voor foto’s met het team, met tweelingbroer en aanvoerder Toine, met zijn vrouw en twee dochters.
Dit was het gedroomde afscheid van de naar oud-Feyenoorder Antal Róth vernoemde verdediger (34). Hiervoor verbeet hij de pijn. ,,Ik loop al een paar jaar met de gedachte om te stoppen bij het eerste. Dat ga je doen als je boven de 30 komt", zegt de naar Rotterdam verhuisde Heinenoorder. ,,Ik heb ook een gezin en de laatste 2,5 jaar ben ik veel geblesseerd geweest door een chronische achillespeesblessure.”
‘Niet heel succesvol’
Maar het moment om af te sluiten, na al die jaren, moest wel goed voelen. ,,De afgelopen twee seizoenen met Heinenoord waren niet heel succesvol. We degradeerden naar de tweede klasse, dus toen wilde ik sowieso niet stoppen. En vorig jaar (Heinenoord liep alle prijzen mis, red.) was ook niet echt een heel fijn jaar, waarin ik ook veel geblesseerd ben geweest. Zo wilde ik ook geen afscheid nemen.”
Met een periodetitel en de koppositie halverwege de competitie ging het dit seizoen ‘aardig de goede kant op’, waarop Van den Berg in de winterstop de knoop doorhakte. ,,Ik ben niet meer fit. Als ik mijn achillespees zo blijf belasten, gaan de klachten niet volledig over. Daarom besloot ik te stoppen, of we kampioen zouden worden of niet. Het was klaar.”
Debuut
Zestien was Van den Berg toen hij – terug van een uitstapje naar buurman SHO, waar het niveau te hoog bleek om de hoofdmacht te halen – zijn debuut maakte in de hoofdmacht van zijn dorpsclub. In Axel, tegen AZVV. Achttien jaar later, ook op Zeeuwse bodem, zwaaide hij zaterdag af. Met een schaal die zeven rondes voor het einde nog naar Zierikzee leek te gaan.
Onrust in de staf was het begin geweest van een terugval bij De Noord, dat de koppositie verspeelde aan het ongeslagen MZC’11. Op de Tienvoet werd al over de nacompetitie gesproken. Maar ook de Zierikzeeënaren bleken kwetsbaar. Een wedstrijd voor het einde lag het opgekrabbelde Heinenoord plots op poleposition voor de titel. ,,Dat het nog zo zou omdraaien had ik niet voor mogelijk gehouden.”
Daardoor stopt zijn teller bij 279 keer in het eerste. Een mooi aantal, zegt Van den Berg, die Toine, Edwin Petersen en Sander van der Pols boven zich houdt. En dan was hij lang niet altijd zeker van speeltijd. ,,Ik ben denk ik net zoveel wedstrijden op de bank als in de basis begonnen.”
‘Zoon van’
Als ‘zoon van’ ontkwam Anthal net als Toine niet aan kritiek van buitenaf. Ook zíjn plek in de selectie was vast te danken aan zijn vader Arie – voorzitter, hoofdsponsor en assistent en elftalleider bij het eerste. ,,Als jonge speler had ik daar meer moeite mee. Nu denk ik: ik heb niet voor niks zoveel wedstrijden in het eerste gespeeld. Het had anders geweest als we vierde klasse hadden gespeeld. Maar als je hoofdklasse speelt en de trainer kiest toch voor je, dan is dat niet voor niks.”
Misschien wel omdat hij gewoon naar zijn capaciteiten speelde, zonder poespas. ,,Ik ben altijd een dienende speler geweest met verdedigende kwaliteiten. De bal gaf ik liever aan iemand die er wat beters mee deed.”
Seizoen afsluiten :
Volgende week 30 mei sluiten we het seizoen af tegen GOZ aanvang 20.00uur , daana doen we een hapje en een drankje , nemen we netjes afscheid van iedereen die niet meer bij het eerste is volgend seizoen
Tekst: Jasper van Everdingen / AD - Foto: Jack van der Starre
